دلتنگم

نه برای هر کس!!!

برای کسی که

هیچ کسم نبود

ولی شد

همه کسم

کاش دنیا

با همه ی خاطره هایش... بـــــــــمیرد!

تا من

تا تو

به تکرار هر روز را خط خطی نکنیم

و با جرات

در هر سپیده دم، بگوییم:

نقطه.

سر خط!

تو که رفتی شب بود...

من دلم می خواهد شب نشود و آفتابگردان از بی کسی سر بر زمین نزند و پروانه در کنار شعله چمباته نزند.

شعله خاموش شده... کاش پروانه در خود پر نزند...

من دلم می خواهد شعله را خاموش کنم، روز شود و تو بی شب رفته باشی... کابوس هایم دود شوند...

من دلم می خواهد همه ی سنگ ها، همه ی خاک ها و همه ی سکوت با تو بیگانه باشند...

تا مبادا سنگی نامت را، خاکی یادت را، سکوتی صدایت را و شبی شعله ات را... به یغما ببرد که اگر برد

من دلم می خواهد روز نشود...

هـــــی غـــــریبه!

روی کـــــسی دســـــت گـــــذاشتی

کـــــه هـــــمه ی دنـــــیای مـــــنه!

بـــــی وجـــــدان،

انـــــقد راحـــــت عـــــزیزم صـــــداش نــــــکن!

حـــــواسمون بـــــاشه دل آدمه!

شـــــیشه نـــــیست کـــــه روش هـــــا کـــــنیم

بـــــعد روش قـــــلب بـــــکشیم

و

وایـــــسیم آبـــــ شـــــدنشو نـــــگاه کـــــنیم

و کـــــیف کـــــنیم!

رو شـــــیشه ی نـــــازک دل آدمـــــا

اگـــــه قـــــلب کـــــشیدی...

بـــــاید مـــــردونه پـــــاش وایـــــسی!

تـــــو نـــــیستی...

امـــــا مـــــن بـــــرایت چـــــای مـــــیریزم!

دیـــــروز هـــــم کـــــه نـــــبودی بـــــرایت بـــــلیط ســـــینما گـــــرفتم!

دوســـــت داری بـــــخند!

دوســـــت داری گـــــریه کن،

و یـــــا دوســـــت داری مـــــثل آیــــــینه مـــــبهوت باش!

مـــــبهوت مـــــن و دنـــــیای کـــــوچکم!

دیـــــگر چـــــه فــــــرقی مـــــیکند،

بـــــاشی یـــــا نــــــباشی!

مـــــن بـــــا تــــــو زنـــــدگی مـــــیکنم!

توبه میکنم و قول میدهم

دیگر کسی را دوست نداشته باشم

حتی به قیمت سنگ شدن...

توبه میکنم دیگر برای کسی اشک نریزم

حتی اگر فصل چشمانم برای همیشه زمستان شود...

چشمانم را می بندم

توبه میکنم دیگر دلم برای کسی تنگ نشود

حتی چند لحظه!

قـــــول میدهم

نام کسی را بر زبان نمی آورم

قلبم را دور می اندازم

برای همیشه...

و به کویر تنهایی ســـــلام می کنم...